Jungle adventures

Aangekomen in Kota Kinebalu, in Maleisisch Borneo, begon het al snel een beetje te knagen. Waar was ik aan begonnen? Ik wist dat Borneo nou niet bepaald een backpack bestemming was, maar zo weinig toeristen had ik nou ook weer niet verwacht. Tot zover probeerde ik altijd zoveel mogelijk van de beaten track af te komen, maar een paar anderen om in ieder geval nog mensen te ontmoeten zijn zeker welkom, wat deed ik hier? Ik besloot de stad maar te gaan verkennen en vroeg de hosteleigenaar waar ik wat te eten kon vinden. Ik werd opweg gestuurd naar een markt waar ze uiteindelijk alleen maar jurken bleken te verkopen. Nou bedankt man! Rond deze tijd voelde ik me echt al wel een beetje kut. Ik had gewoon naar Cambodja moeten gaan ofzo, of in Indonesië moeten blijven. Zo ongeveer elke man keek me eng na en na lang ronddwalen had ik nog geen één andere toerist gezien en ook eten had ik nog niet gevonden. Na uiteindelijk ranzig eten en met buikpijn keerde ik terug naar het hostel, en hier begon mijn geluk!

In het hostel was namelijk een groep van 4 Britten op vakantie aangekomen. Ze bleken een 4x4 gehuurd te hebben en zouden in 8 dagen heel Sabah rondrijden. Ik besloot mijn geluk op de proef te stellen en vroeg of ze me misschien een lift konden geven naar hun 1e bestemming, in de jungle, en dan zou ik vanaf daar een bus terug kunnen nemen. Dit bleek een hele goede zet te zijn, want ze zeiden niet alleen ja, maar ik heb vervolgens de hele reis met ze mee gemogen! Lucky bastard :)).

De dag erna vertrokken we dus! Na eerst de (enorme) auto opgehaald te hebben konden we op weg! Ik verbaasde me echt over hoe goed de wegen hier zijn en hoe relaxed de mensen hier rijden. Geen getoeter meer om het minste of geringste en ook de duizenden scootertjes waren van de weg verdwenen, het was duidelijk dat ze hier toch wel wat rijker zijn! Na een paar uur kwamen we aan in Poring. We moesten nog even wachten voordat we opgehaald werden door de man die ons de jungle in zou loodsen dus besloten we de hotsprings even te verkennen, wat uiteindelijk helaas niet veel voor bleek te stellen. Hierna was het dan eindelijk tijd de jungle in te trekken! Goed uitgerust met onze nieuw aangeschafte leech socks gingen we op pad, maar helaas lieten de bloedzuigers toch niet lang op zich wachten. Ik verbaasde me er wel over hoe snel we echt in dichte jungle belandden, super gaaf! Na een tijdje lopen kwamen we aan in het, hoe zullen we het noemen, kamp? Echt heel gaaf, back to basic in de jungle. Onze 'kamer' was een bamboe hutje met een klamboe en ook de rest waren wat hutjes in de jungle, heel leuk. Overal om je heen alleen maar geluiden van de beesten en verder niks. We hadden wat tijd over dus besloten maar een duik te nemen in de rivier, een welkome verkoeling! Heel fijn was ook dat we relatief hoog zaten dus dat het hier zelfs wel redelijk afkoelde 's avonds. De hitte hier ben ik namelijk nog steeds niet aan gewend.

Na het avondeten stond er een nachtwandeling op het programma. De eigenaar was helaas niet aanwezig omdat zijn vrouw aan het bevallen was in het ziekenhuis dus de tent werd nu gerund door een vrijwilliger die er ook pas 4 dagen was. Wel een die veel afwist van de dieren en planten om hem heen, maar alle geheime plekjes enzo had hij nog niet kunnen ontdekken. Op wat insecten na hebben we dus helaas niet veel gezien, maar nachtwandelingen door de jungle blijven leuk! Na de dag erna een vroege ochtendwandeling waar we helaas weer niet veel gezien hebben, een lekker ontbijt en een leuke plons onder de waterval zat het er helaas alweer op, terug naar de auto! In een dorpje in de buurt bleek een Rafflesia, de grootste bloem van de wereld, in bloei te staan, behoorlijk zeldzaam aangezien ze maar 5 dagen per jaar bloeien. Na ook deze maar even bekeken te hebben begon de lange zit naar Sepilok. Hier gingen we de dag erna naar het Orang utang rehabilitation center. Overal waar je hierover las hadden ze het over zo goed als wilde orang utangs. Ik geloofde er niet veel van en had dit echt een beetje als een dierentuin voorgesteld, maar het was echt gewoon een grote jungle met een bepaalde plek waar ze 2x per dag bijvoerden omdat er in deze jungle zelf te weinig eten te vinden was. Semi-wild dus. Maar heel gaaf om te zien, wat een mooie indrukwekkende beesten, en wat lijken ze toch op mensen!
Verder nog het Sunbear rehabilitation center bezocht en een mooie canopy walk gedaan. 

De dag erna zou alweer ons volgende jungle avontuur beginnen! Maar eerst nog een tussenstop bij een super grote grot. Heel bijzonder, want helemaal vol met vleermuizen en als gevolg dus ook helemaal vol met vleermuizen stront. Man wat een stank! De hele grond was ook nog eens bezaaid met ontelbare kakkerlakken, een ontzettend smerige ervaring, maar toch ook heel gaaf.

Hierna reden we door naar de plek waar we opgepikt zouden worden door een boot om ons naar de Nature Lodge te brengen. Hier hadden we een pakket geboekt met 4 boottochen op de Kalibetangan rivier, 2 nightwalks en 1 overdag wandeling. Al snel nadat we aankwamen hadden we dus al onze eerste rivercruise, waarop we meteen al ontzettend veel beesten gespot hebben! Ontzettend veel neusapen, overal door de bomen slingerend, makaken, toekans en uiteindelijk zelfs een python en een andere slang. Ook onze nachtwandeling hierna leverde veel op; veel insecten, een paar super mooie en schattige slapende vogeltjes, en uiteindelijk zelfs 2 slangen, die alle 2 behoorlijk giftig bleken te zijn. 1 ervan was wel grappig, een jongen zei tegen de andere voor de grap; 'kijk uit, slang', en wat lag daar echt voor hun neus? Een lange fel oranje met zwarte giftige slang, oeps...
De vroege wekker de dag erna was het ook weer waard, want deze ochtendcruise leverde naast de nodige apen, krokodillen op. Na het ontbijt hadden we een leuke track naar een meer en daarna een paar uur vrije tijd waarin we zijn gaan kanoën (op de rivier waar we een paar uur geleden nog krokodillen gezien hadden.......).

Op de 3e cruise hadden we misschien wel het meeste geluk tot nu toe, na al een vrij  saai 1e uur te hebben gehad hadden we er niet meer zoveel vertrouwen in, zat daar ineens een wilde orangutang in een boom! We hadden er een paar dagen geleden natuurlijk genoeg gezien in het reservaat, maar wild zijn ze hartstikke zeldzaam. Heel gaaf dus! Van alle beesten die er op ons lijstje stonden hadden we er dus al behoorlijk wat af kunnen strepen. Er was echter nog een dier die er behoorlijk hoog op stond maar die we nog niet gezien hadden; een              Maar na de laatste nightwalk was ook dit een hele dikke vette Check!

Na tijdens de laatste morningcruise nog een nieuw soort apen waar ik de naam van vergeten ben gezien te hebben, zat het er helaas al weer op. Al met al hebben we echt super veel beesten gezien! Toch is het ook wel een beetje dubbel. Er is namelijk een reden dat je hier zo ontzettend veel beesten ziet, namelijk doordat ze nergens anders heen kunnen. In heel Borneo zie je overal alleen maar palm plantages. Juist ja, op plekken waar eerst een oer oud regenwoud stond. Alleen maar omdat wij een zacht huidje of weet ik veel wat willen wordt al het woud gekapt voor die stomme plantages, en alle beesten hebben geen andere keus dan naar het beetje jungle dat nog over is gaan. En dat is dan natuurlijk weer leuk voor toeristen...

Maarja, onze trip ging verder naar Sipedan. Na eerst nog even dubbel gecheckt te hebben of het veilig genoeg zou zijn vanwege de terroriserende Filipijnse piraten stond er een dagje snorkelen op het programma. Dit was wel het nadeel van samen reizen met een groep, want ik wilde eigenlijk helemaal niet meer gaan duiken/snorkelen omdat ik wist dat na Komodo alles tegen zou gaan vallen, maar om nou zoveel geld uit te geven aan een snorkel tocht vond ik ook een beetje onzin, dus ik besloot bij te betalen en te duiken. Viel inderdaad behoorlijk tegen, verwend nest dat ik ben hihi. Wel nu een mooi eindresultaat, precies 50 x gedoken dit jaar! 

De dag erna was helaas alweer de laatste dag, waarop we terug moesten naar Kota Kinebalu. We besloten de 4x4 maar eens van pas te laten komen en de binnenlandse gravelweg terug te nemen. Een lange zit, en behoorlijk wat geschud, maar het was het waard. Na 's avonds nog m'n eet-grenzen verlegd te hebben op de vismarkt zat Sabah er alweer op. De dag erna vertrok ik naar Brunei!

Brunei is nou niet bepaald heel toeristisch, en al helemaal niet gericht op backpackers. In de hele hoofdstad hebben ze welgeteld één hostel, maar deze kun je niet van te voren boeken. Ik kwam hier dus doodleuk aan, maar helaas, hij bleek helemaal afgehuurd te zijn voor een of ander schooluitje ofzo. Fijn, daar stond ik dan. Gelukkig heeft blond zijn soms zo zijn voordelen. De hosteleigenaar kon zo'n klein blond meisje natuurlijk niet zomaar op straat laten staan, en bleek hij nou toevallig ook nog eens de eigenaar te zijn van het chique hotel om de hoek! En ja, backpackers zijn natuurlijk niet zo rijk, dat snapte hij ook wel. Mocht ik uiteindelijk voor de prijs van het hostel (10 B$) in het hotel (80 B$) slapen! Lucky bastaaard :D.

BSB zelf bleek niet veel voor te stellen. Wel nog een leuk boottochtje genomen door the watervillage, een heel dorp op palen, zelfs de moskees en een brandweerkazerne op palen! Verder een beetje rondgelopen door het kleine centrum en heerlijk ontbeten op een leuk marktje. Hierna nam ik de bus door naar Miri, in Serawak, Maleisië. Deze bus had meteen al bijna 2 uur vertraging vanwege het vrijdagsgebed, en deze vertraging liep bij de grensovergang natuurlijk alleen maar op. Verder was dit een van de enige keren dat ik me echt ongemakkelijk gevoeld heb tot nu toe, we reden namelijk door de rest van Brunei en hier bleken ze toch wel wat strenger moslim te zijn dan in de hoofdstad en dan op andere plekken waar ik tot nu toe geweest ben. Zo hadden we een stop en besloot ik naar de wc te gaan, in een restaurantje. In het restaurant waren zo'n 6 tafeltjes bezet met allemaal vrolijk kletsende mensen, maar toen ik naar binnen liep viel het gewoon letterlijk stil. Hélemaal stil. Ook al had ik met mijn kleding al rekening gehouden hoe ik erbij liep, ik ben nog nooit zo naar nagekeken. Ik was blij om weer in Maleisië te zijn!

Was ik dat wel? Nou daar was ik niet helemaal zeker van. Ik probeerde namelijk een plannetje te maken voor de laatste 2 weken, maar het bleek al snel dat ik echt alles van te voren geboekt had moeten hebben en dat het allemaal erg lastig last-minute geregeld kon worden. Zoals ik al zei, ze zijn niet ingesteld op backpackers die alles op t laatste moment regelen... Verder vroeg ik me af of ik Sarawak eigenlijk nog wel wilde doen. Het moet namelijk allemaal zo ontzettend mooi zijn, maar ik heb nu al zoveel gezien dat het allemaal niet zo veel indruk meer maakt als het zou moeten. Misschien dat het wel beter zou zijn om hier een keer fris aan te beginnen. En dan was het nog super duur, en wilde ik er graag een lange jungle track doen. Maar als ik heel diep bij mezelf naging, ja ik wilde een jungle track doen, maar was dat iets wat ik in mijn laatste weken van mijn reis wilde doen? Dan was er nog één ding dat uiteindelijk de doorslag heeft gegeven, een best wel zielige reden haha! Ik was een paar dagen ervoor een Nederlandse jongen tegen gekomen en dat was echt de grootste kneus van de wereld. Maar aangezien er weinig toeristen zijn hier was hij behoorlijk blij een Nederlander gevonden te hebben, dus ik kwam echt met geen mogelijkheid meer van hem af. Overal waar ik heen ging besloot hij mij te volgen, en ik wist zeker, waar ik ook heen zou gaan in Sarawak, hij zou besluiten het zelfde te doen. Van dat domme Twentse accent kreeg ik echt al kippenvel als hij praatte, dus ik wist, hoe leuk het ook was wat ik zou gaan doen, als hij erbij zou zijn zou ik me toch alleen maar op zitten te fokken (ik zei al, zielige reden haha soms ben ik best zielig...) Soms is het niet persee wat je doet wat iets leuk maakt, maar ook de mensen waarmee je het doet. Dit werkt echter ook de andere kant op. Je komt hele leuke mensen tegen al reizende, maar hier viel hij niet onder. Dit was voor mij dus iets wat de knoop doorhakte. Tijd om opzoek te gaan naar goedkope vluchten!

De volgende dag vloog ik dus naar Penang in peninsula Maleisië. Dikke vette change of plans! Ik dacht, anderhalve week, ik kan net een paar dingen zien, maar ik heb echt al weer ontzettend veel gedaan en gezien! Zelfs de jungletrack is nog gelukt. Maar goed, ik kwam dus aan en ging meteen door naar Gorgetown. Dit is dé eetstad van Maleisië, dus hier heb ik natuurlijk heerlijk gegeten. De dag erna nam ik de bus door naar Cameron Highlands. Man, wat een opluchting! Dit is namelijk redelijk hoog gelegen, dus de temperatuur was heerlijk! Eindelijk een keer verlost van die beklemmende hitte, en wat voelde het heerlijk om 's avonds gewoon een keer een vest aan te kunnen doen! Samen met een Franse jongen besloot ik het dorpje te verkennen, wat al snel niet veel voor bleek te stellen. Dus besloten we het bos maar in te gaan, wat helaas in een iets grotere track resulteerde dan gepland... ik kan ook nooit een keer rustig aan doen! 's Avonds samen met wat andere Nederlanders en een paar tot Nederlander omgetoverde duitsers Nederland keihard aangemoedigd en de dag erna op naar de thee plantages waar het om bekend stond. Samen met een duits meisje besloot ik dat we wel geld konden besparen. Er zijn namelijk heel veel tours die dit aanbieden, maar zelf konden we dit wel goedkoper. Dachten we. Totdat de bus een lekke band had en we een taxi moesten nemen. Mission failed haha! Maar alsnog een super leuke dag gehad. De thee plantages waren echt belachelijk mooi en hierna zijn we al marktjes hoppend en aardbei etend terug gelopen. 
Ik dacht hier een paar dagen te blijven, maar ik had al wel het idee het belangrijkste gezien te hebben dus besloot ik samen met de andere Nederlanders uit het hostel mee te gaan naar Taman Negara, de jungle van Peninsula Maleisië, en dit werd super gaaf!

Ook al had ik de week ervoor al behoorlijk wat night walks gehad, hier kan ik nooit genoeg van hebben, nog maar eentje dus! Deze leverde weer heel wat insecten en enorme wandelende takken op, maar het hoogtepunt was toch wel een enorme knettergrote reuzachtige harige spin. Maarja, we moesten ons maar geen zorgen maken zei de gids. Als hij je zou bijten had je namelijk 2 tot 3 uur voor je dood zou gaan, tijd zat dus! Euhmm, nou, geloof dat daar de meningen over verschillen! 
Wel had die gids nog wat anders leuks te melden. Er bleken in de jungle namelijk wat uitkijktorens te staan waar je in kon slapen. Nou, dit klonk ons allemaal als muziek in de oren dus samen met de 3 andere Nederlanders en 2 Canadezen die we ook onderweg ontmoet hadden besloten we de dag erna vroeg op te staan om er zo snel mogelijk achter te komen of het nog te regelen was. En dat was het!

De toren die het leukste klonk was wel behoorlijk ver in de jungle, en om heen én terug te lopen had niet iedereen zin in. Gelukkig bleek ook dit probleem snel opgelost, we konden namelijk een bootje charteren die ons een heel eind de rivier op kon brengen tot we er al bijna waren, en dan hoefde we alleen maar terug te lopen! Hierdoor konden we deze dag eerst de Canopy walk nog doen. Hier had ik niet hele hoge verwachtingen van, maar het bleek uiteindelijk nog super leuk te zijn, over slingerende hangbruggetjes door de boomtoppen lopen!

Hierna vertrokken we op ons avontuur, want dat ging het worden! De bootman deelde ons even mee, ja jullie gaan nat worden. Wij dachten, nou joh, die paar spettertjes kunnen we wel hebben. Maar nee, hij had gelijk, we waren zeik en zeik nat, compleet doorweekt! Hierna was het nog ongeveer een uur lopen en al snel werd het duidelijk dat we echt midden in de jungle waren. Zo ontzettend gaaf! Na over al flink wat bomen heen geklauterd te hebben kwamen we aan bij de toren. Super cool! Gewoon een uitkijktoren midden in de jungle en daar zouden we dus in slapen, met als enig geluid om ons heen het geknisper, gekraak en gekrijs van alle dieren. Comfortabel zou het echter niet worden. Wij hadden verwacht dat de bedden van bamboe zouden zijn, nou daar kunnen we wel een nachtje op slapen dus we besloten geen matje of iets mee te nemen, moet je alleen maar huren. Kost geld, en je moet het nog dragen ook. Bamboe was het echter niet, maar gewoon harde houten planken. Heerlijk! Maar dit namen we voor lief, want de rest was ontzettend gaaf. Uren met onze zaklampjes rond geschenen opzoek naar beesten, maar op wat vuurvliegjes na helaas niet veel geluk gehad. O, vergeet ik natuurlijk bijna de ratten die op je eten aan het loeren waren haha! Na een harde en lange nacht ging het avontuur verder. Uren lang door de jungle ploeteren terug naar het dorpje. Dit was echt gaaf! Waar ik voor naar Borneo gegaan ben heb ik uiteindelijk hier gevonden. Over boomstammen heen klimmen, er onderdoor kruipen, de hele tijd bloedzuigers van je benen af plukken en zelfs river crossings waarbij je dus met schoenen en al door het water banjerde. Helemaal mijn ding! Na uren lang door geploeterd te hebben kwamen we zeiknat van de hitte maar met een voldaan gevoel weer terug in het dorpje. Na onszelf getrakteerd te hebben op een heerlijke milkshake en een koude douche zat ons avontuur er weer op!

Dit was allemaal gisteren. Terwijl ik dit schrijf zit ik in de meest oncomfortabele opgekropte bus op weg naar de Perhantians, mijn een na laatste stop. Over het feit dat ik in mijn laatste dagen zit en dat dit mijn een na laatste blog is ga ik het nu maar niet hebben, ik zit geloof ik flink in de ontkenningsfase op het moment haha!