It's paradise! :)

Mijn laatste blog is nog niet eens 2 weken geleden (geloof ik), maar ik heb alweer genoeg meegemaakt om een nieuwe te vullen! Op mijn laatste blog kreeg ik vooral veel reacties over mijn knieën dus ik wil maar even beginnen met melden dat dat echt veeel beter gaat! Ik begin eindelijk weer wat spier in mijn benen te kweken dus heb er bijna geen last meer van gehad :)  Mijn laatste einde was een beetje een open einde, ik zou in een auto gaan stappen bij 2 Duitsers die ik net ontmoet had. Had heel goed uit kunnen pakken, deed het helaas niet. Het begon echter wel redelijk. Zij wilden door naar een saai plekje maar al snel had ik ze omgepraat naar Punakaiki te gaan. Hier kwamen we laat in de middag aan en zijn we naar de Pancake rocks gegaan, zoals de naam al zegt, hele mooie rotsen in de zee die zo gelaagd zijn dat het op stapels pannenkoeken lijkt. Hierna m'n leuke oranje tentje maar weer opgezet op n mooie camping aan het strand. Tot zo ver verliep ons samen reizen prima. De dag erna begon het echter al tegen te vallen. Ik zat echt in het perfecte reizigers ritme en was rond 7 uur wakker. Tegen de tijd dat ik hardgelopen had, gedoucht had, m'n tent had afgebroken en al ongeveer een uur m'n boek gelezen had begon ik rond half 11 toch wel zo veel honger te krijgen dat ik besloot mijn etenstas uit de auto te halen waar zij in lagen te slapen. En 'helaas' had ik ze daarmee wakker gemaakt, anders hadden ze het nog wel even volgehouden geloof ik. Tegen 12 waren we eindelijk op weg en we zouden over de Lewis Pas het eiland oversteken naar de oostkust. Opzich niet mijn plan, maar waarom ook niet. Dacht ik. Wist ik veel dat een paar uur rijden hun hele dag zo betekenen. Na een paar uur rijden reden ze namelijk ineens een camping op. Ik dus heel verbaasd, hu, het was nog maar 4 uur en we waren maar ongeveer een uur van Kaikura af, de plaats waar we naar op weg waren. Maar nee, ze waren moe en vonden het wel weer genoeg rijden voor die dag. Die avond heb ik mezelf echt van binnen op zitten vreten, er was echt niks te doen waar we waren en ik ben niet zo van het dagen verspillen. Gelukkig hadden ze wel beloofd de dag erna vroeg op te staan, dus om 11 uur waren we suuuuuper vroeg weer lekker op weg naar Kaikoura. Ik had voor mezelf al besloten dat ik een track wilde doen in Nelson Lakes national park, en dat als zij dat niet wilde doen ik weer op zou splitsen. Rond dit punt vond ik ze echter nog wel oke dus heb ik ze vrij gemakkelijk overgehaald dat je toch zeker wel 1 track gedaan moet hebben als je in Nieuw Zeeland bent. Dat had ik beter niet kunnen doen. Maarja.

We waren dus in Kaikoura, en we waren zo'n 400 km omgereden omdat zij persee naar Kaikoura wilden ook al lag dat totaal niet op de route. En 3x raden, waren we in Kairoura, stappen ze uit de auto om één foto te maken van de zee en willen ze weer door rijden om op tijd (midden op de dag dus) op de camping te zijn. Nou mooi niet. Ik betaal mee aan benzine, dan wil ik ook iets zien van waar we zijn. Vanaf hier was ons samen reizen dan dus verpest, aangezien ik toch echt iets van Kaikoura ging zien. Een van de 2 duitsers, die wel veel aardiger was, was het uiteindelijk gelukkig wel met me eens dus we zijn naar de zeehonden kolonie geweest en hebben nog een mooie wandeling gemaakt over het schiereiland. En hierna zijn we dan naar de camping gereden waar we rond 8 uur wat mij betreft rond een mooie tijd aankwamen. 

De dag erna begonnen we aan onze wandeling naar de Angelus hut. En dat was echt hilarisch. Blijkbaar is mijn voor mijn doen suuuuuper slechte conditie toch nog niet zo heel erg slecht, man je had ze moeten zien lopen! Na een kwartier berg op was de eerste pauze al nodig, en vervolgens was het de rest van de dag veel wachten. Maar opzich was dat niet erg, want het was echt suuuper mooi! We liepen over een graat en hadden echt heel mooi uitzicht over een meer en over de bergen op de achtergrond en we liepen boven de wolken, echt mooi! Al snel had meneertje al een blaar, en was ie echt niet meer vooruit te branden. Maarja, we hadden de tijd :)

De hut was echt heel mooi tussen 2 meren in, vol in de zon. Aan het begin zat ik bij de duitsers maar die zaten bij een andere groep duitsers en vonden het blijkbaar niet interessant dat ik er ook bij zat, dus dag stelletje onbeschoftelingen zaten alleen maar duits te praten (ja de duitsers zijn hier echt in overvloed, maar echt onvoorstelbaar hoe onbeschoft ze vaak zijn vergeleken met andere nationaliteiten). Veel behoefte had ik dus niet aan ze, dus al snel zat ik bij een andere groep, en die bleken echt heel erg leuk :). 2 Engelsen, een Franse en een Nederlandse en dat klikte echt heel goed. De Duitsers wilden de dag erna via het bos terug, want dat was de kortste weg en 'ze konden echt de lange niet doen', maar ik had echt al zo veel bos gezien in Nieuw Zeeland dat ik hier echt geen behoefte aan had. Eerst besloot ik het toch maar te doen, maar toen hoorde ik dat ze met die Duitse groep zouden gaan. Nou mooi niet dat ik de hele dag tussen Duits  pratende Duitsers ga lopen. Ik besloot dus de leuke weg te gaan met de leuke mensen. Dit betekende echter wel dat ze een uur op me zouden moeten wachten (terwijl ik die morgen al 3 uur had zitten wachten tot ze eindelijk wakker waren...). De dag was wel heel leuk, het was echt een leuke groep ook al was de hike zelf lang niet zo interessant als de dag ervoor. 's Avonds werd ik weer door ze opgepikt en zouden we verder gaan. Hier begon het kutte. Het liefst wilde ik namelijk met die groep blijven en niet meer met ze verder, maar ze hadden al een uur op me gewacht dus ik vond niet dat ik dit kon maken. Had ik al terugkijkend wel moeten doen want wat een eikels waren het sinds toen. Ik werd namelijk persoonlijk verantwoordelijk gehouden voor de blaren, de spierpijn en de moeie benen (want ja ik had ze overgehaald). Stelletje watjes. Veel werd er niet meer tegen me gepraat en toen ze een half uur nadat we vertrokken waren al stopte en we dus net zo goed op de camping waar we waren hadden kunnen blijven voelde ik me wel echt even kut. Ik had ontzettende buikpijn, zat opgescheept met een stelletje idioten en de andere 4 waar het zo leuk mee was konden nu samen door reizen terwijl ik de andere kant op ging. Maarja, miniscuul dipje hoort erbij. De dag erna kon ik ze dan eindelijk afschudden! 

Ik ben naar de Golden Bay gelift omdat ik gehoord had dat hier een coole klimmercamping was. En die was er inderdaad! Dit is nu geloof ik 8 of 9 dagen geleden en dit waren zeker een heel geslaagde 9 dagen.
Met nog een beetje een naar gevoel kwam ik aan in Hangdog, de camping. De hele camping was leeg want het was midden op de dag. Toch zag ik als snel dat het een leuke plek was. Er waren gratis fietsen te leen dus ik besloot maar naar Takaka te fietsen. Toen ik 's avonds weer terugkwam was de camping vol en al snel had ik allemaal leuke mensen ontmoet. 's Avonds een heerlijk kampvuurtje met gitaar en zelfs pizza's gemaakt in de pizza oven. Het eerste wat ik hoorde toen ik aankwam op de camping was dat het moeilijk zou gaan worden iemand met een touw te vinden omdat de meeste net vertrokken waren. Al snel had ik er gelukkig een gevonden :D De dag erna kon er dus hard geklommen worden op hele mooie routes. 's Avonds weer een lekker kampvuurtje en man, ik blijf me verbazen over de sterren hier! 2 weken achter elkaar heb ik zo ongeveer elke nacht de melkweg kunnen zien, maar het blijft zo verschrikkelijk mooi! 
De dag erna ben ik weer gaan klimmen, maar ik merkte toch wel dat het lang geleden is dat ik geklommen heb dus dat er van spier niet veel sprake meer was. De volle dag klimmen de dag ervoor was er wel ingehakt dus m'n armpjes waren na 2 routes alweer lekker moe. Maar toch een leuke dag!
Woensdag stond er een leuke roadtrip op het programma met 2 meisjes met een van die ik op de camping ontmoet had. Verstopt tussen hun slaapzakken lag ik op hun bed in hun campervan hopend dat de politie me niet zou zien. Maarja, hoe groot is de kans nou dat ze je snappen... (groot genoeg, maar daar kom ik dus later op...).
Op weg naar het topje van het zuidereiland! Als eerste naar een super mooi strand gelopen, echt geweldig. Hierna naar de andere kant van dit strand gelopen en dat was zo mogelijk nog mooier. Enorme zandduinen en gewoon echt geweldig mooi. Nog wat uitzichtpuntjes meegepakt over de Farewell spit, wat heel cool is omdat je hier echt jezelf zo duidelijk kunt voorstellen waar je jezelf op de kaart bevindt. 
We kwamen langs een hele mooie parkeerplaats aan het strand en besloten daar maar gewoon de auto neer te zetten en er een nachtje aanvast te plakken. Verstopt in de bosjes hadden we dus een mooi plekje! Met 3 in een auto slapen was opzich wel krap, maar wel weer een leuke ervaring! De ochtend erop zijn we weer terug gereden naar Hangdog waar een regeldagje op de planning stond!

Toen ik naar Nieuw Zeeland ging wist ik vrijwel niks van Nieuw Zeeland. Een van de weinige dingen echter die ik wist, was dat ik de Abel Tasman wilde kajakken. Dit is een van de Great Walks, maar de aller populairste dus aan hem lopen had ik niet zo'n behoefte, zo'n commerciële bende. Kayakken leek me echter geweldig, en de 2 Engelsen die ik in de Angulus tegen gekomen was hadden me een hele goede verhuurder aangeraden. De meeste verhuurders starten namelijk in het Abel Tasman nationaal park zelf en dan kun je ongeveer een dagtocht omhoog kayakken. Deze organisatie startte echter als enige in de Golden Bay. Als enige, dit betekende dat we de eerste 2 dagen het water dus compleet voor onszelf zouden hebben. Een van mijn hoofd doelen van naar Hangdog gaan was dus om wat kayak maatjes te vinden. En dat was gelukt! Een van de 2 meisjes van de roadtrip en een andere jongen wilden wel mee, en dit bleek uiteindelijk heel leuk gezelschap! 

Maar goed. Regeldagje dus. Het moest namelijk wel allemaal geregeld worden en ging ook nog gepaard met een 3 urige safety breefing. We zouden namelijk 2 volle dagen niemand tegenkomen en er was een reden dat de andere organisaties niet tot zover noordelijk gingen, het kon namelijk ruig worden. Perfect dus :)
Hij heeft ons heel goed de route uitgelegd en daarna kregen we nog wat lessen over het weer, met welke wolken we moesten maken dat we van het water waren enzovoort. Uiteindelijk nog wat omrollessen in de kayak gehad op de zee en we konden er de dag erna tegenaan! Terug in de auto naar Hangdog dus. 2 personen voor in de auto, en ik en een ander meisje achterin op het matras. Op een gegeven moment zagen we politie, dus wij snel wegduiken onder de slaapzak. De politie kwam van de andere kant, dus we dachten die gaat ons voorbij en het is over, nou mooi niet! Draait ie achter ons ineens om, shit! We werden dus langs de kant gezet, zo maar random om papieren te controleren. HOE groot is de kans?! Daar lagen we dan onder die hele dikke slaapzakken terwijl de politie door het raam stond te praten, en het duurde en het duurde maar. Ik dacht dat ik ging stikken want al snel was het behoorlijk heet en was er geloof ik niet veel zuurstof meer over, en voor m'n gevoel ademde ik zo hard dat dat me zou gaan verraden. Maar na een paar eindeloze minuten konden we dan eindelijk verder! Gelukkig, aan die 200 dollar boete pp zijn we ontkomen! 

Terug in Hangdog zijn we naar de waterholes gegaan. Het water is hier zo ontzettend helder! Er was hier ook echt een super vette ropeswing. Ik heb al heel wat ropeswings gedaan en meestal heb ik er totaal geen problemen mee, maar deze was echt heel eng. Je moest namelijk een hoek om springen, je sprong dus naar links en zou dan uiteindelijk met een bocht naar rechts slingeren. Ook was de weg naar het touw toe niet de makkelijkste, uiteindelijk toch maar gedaan en het was vet!!! Allerlaatste avondje kampvuur dus in Hangdog en de dag erna in het donker de tent inpakken (man wat was het chil geweest dat ik die zomaar een keer 5 dagen achter elkaar had kunnen laten staan!) en gaan met die banaan! 

Op naar 3 dagen die zeker ergens heel hoog in de top tot nu toe staan! Na alle spullen in de kayak geladen te hebben konden we vertrekken. Na eerst als enige bewoonde wereld langs een grote mosselfarm gekayakt te zijn waren we dan echt alleen. Al snel zwommen de eerste pinguins naast onze kayak en na een tijdje kwamen we echt in een grote groep zeehonden terecht. Ze waren echt oooveral om ons heen! Reif, de jongen waar ik mee was, besloot in het water te springen. Ik dacht echt dat ie gek geworden was, wie springt er nou in het water tussen een groep zeehonden?! Maar ze reageerden er heel goed op en het leek zelfs alsof ze een beetje met m aan het spelen waren dus al snel besloot ik er ook maar in te springen. Hoe fucking cool is dat! Ze zwommen onder me door, sprongen naast me uit het water en waren gewoon echt overal. Echt heeeeel erg gaaf!
De rest van de dag heerlijk gekayakt, alle baaitjes en wat eilandjes verkent en lunch op een goud strand. Paradijs! En man wat was het stil op het water, we waren echt de enige! Mooi op tijd kwamen we aan op de campsite om voor het donker onze tent te hebben staan. Na weer een heerlijk vuurtje de tent in. M'n tent is hier helaas wel gesneuveld. Een van de stokken is gebroken. Was te verwachten met een 20 dollar tent, hij heeft het toch nog vrij lang uitgehouden, maar toch wel jammer natuurlijk. M'n grannies komen nu wel dubbel goed van pas, want die spelen nu voortaan voor tentstok. O, en bomen zijn voortaan ook welkom want die spelen ook voor tentstok.

Op de campsite waren we echt  omsingeld door natuur, overal renden possums om ons heen en ook vogels waren wel geïnteresseerd in onze etenstassen. De waterdichte tassen van de kayak maatschappij bleken ook goed possemproof te zijn gelukkig! De dag erna 's Ochtends leuk een stukje van de hike gedaan. Mooi, maar toch wel een goede manier om mijn ogen te openen hoeveel mooier het kayakken is! Doordat we met z'n 3en waren hadden we een 1persoons kayak en een 2 persoons kayak. En deze dag was mijn beurt in de 1 persoons kayak :D. Het was weer een geweldige dag. De zo ontzettend blauwe zee, echt zoooo ontzettend blauw. De zo ontzettend gouden stranden, echt zoooo ontzettend goud. Gewoon paradijs, iets wat je zeker niet in Nieuw Zeeland zou verwachten, meer tropisch. Nog hele mooie inhammen gezien en een was zo ontzettend mooi, het leek meer alsof we op een riviertje uitgekomen waren. Ik was er ook van overtuigd dat we dat waren tot we ineens weer in een grote groep baby zeehondjes terecht kwamen. (Heel grappig, ik denk dat ze iets van kinderdagverblijven hebben ofzo haha, we zijn 3x in een hele grote groep baby's gekomen, allemaal bij elkaar alsof ze daar voor de dag gedumpt zijn ofzo.
Na de perfecte dag kwamen we aan op de perfecte camping. Heel cool want alleen kayakkers konden hier komen, hikers niet. Jammer was alleen wel dat het eb was dus we de kayaks zo'n 200 meter over het strand moesten zeulen. Maar verder zo ontzettend mooi! Na heerlijk avondeten op het strand met een super mooie zonsondergang en de dag erna ons ontbijtje bij de mooiste zonsopkomst begon ons laatste dagje helaas alweer. Ik had dit nog wel wat langer vol kunnen houden!
Het was wel echt te merken dat we nu dus in het commerciële gedeelte waren gekomen waar iedereen heengaat. Veel kayakkers op het water, veel gemotoriseerde boten ook. Jammer dus, maar dit liet ons wel realiseren dat het een ontzettend goede keuze was om de hele tour te nemen, wel wat duurder, maar man het was elke dollar 3 dubbel en dwars waard!
We hadden deze dag een uur langer doordat we de wintertijd in gegaan waren (nooit gedacht dat ik die in een korte broek in zou gaan:) ) maar toch hadden we uiteindelijk wel wat tijdnood om optijd aan te komen bij het eindpunt. Het laatste stuk dus wel flink door moeten kayakken wat jammer was, ik had liever nog een dagje langer gehad :).
Hierna zat het er dan echt op. Voor mij voelde het echt even als het einde van een vakantie. Tot ik op mijn camping aankwam. Hoe mooi was het ook hier weer! Na heel creatief m'n tent aan de boom gehangen te hebben had ik het mooiste uitzicht op de zonsondergang op het wad. Tijd voor een avondwandelingetje dus! 

Uiteindelijk vroeg m'n bed in want de dag erna, oftewel vandaag, stond mijn skydive op het programma! :D Dat extra uurtje wintertijd kwam goed van pas, de kwart over 6 voelde hierdoor iets minder vroeg aan! Na m'n tent is nu helaas m'n matje ook lek, dus het kamperen is helaas iets minder comfortabel geworden. M'n tent uitgestapt en wauw, vol met m'n neus op de mooiste zonsopgang ever! Wauw! Helaas, 3x raden, alle 3 de batterijen van m'n camera waren leeg... Na flink opschieten was ik gelukkig net op tijd voor m'n pick up, tijd om uit het vliegtuig te springen!
Aangekomen op het vliegveld was het voor de zoveelste keer dit jaar tijd 'to sign my life away' en we konden gaan! Na ongeveer 20 minuten vlucht al cirkelend omhoog als een soort spiraal, wat heel leuk was omdat je dan uitzicht had alle kanten op al de tijd. Echt heel cool, want het was boven Abel Tasman dus ik kon echt precies zien waar ik de dagen ervoor gekayakt had, en ook heel Golden Bay en en de Farewell Spit waren goed in zicht. En toen was het dus tijd om eruit te springen! Het leek eigenlijk helemaal niet zo hoog, en ook al probeerde ik mezelf te blijven vertellen dat het vast heeeeel gevaarlijk was wat ik deed enzo, om mezelf wat meer adrenaline aan te praten, was ik weer niet bang :( Verder was het wel ontzettend cool, zoooo mooi uitzicht en de val was wel heel leuk. Na 75 seconden die veel korter aanvoelden was het tijd voor de parachute, gelukkig hij deed het! Ook het rondcirkelen in de parachute was heel leuk en met het mooie uitzicht. Na een zachte landing zat het er helaas alweer op. Toch wel weer weinig tijd voor behoorlijk veel geld... Geen foto's helaas, 200 dollar voor wat foto's, aan die commerciele rotzooi ga ik niet meedoen. 

Vandaag ben ik aangekomen in Nelson, wauw, grote stad! Valt heel erg mee, maar voor Nieuw Zeelandse begrippen echt enorm! Heb voor het eerst sinds ik denk meer dan 4 maanden weer een stoplicht gezien, whuuuut! Ook slaap ik vannacht eindelijk weer een keertje in een bed na meer dan 2 weken kamperen. Wie had ooit gedacht dat een 8 bed dorm vol met snurkende mensen als luxe beschouwd zou worden? 

Ik heb vandaag heel hard geprobeerd een plan te maken voor de aankomende anderhalve week. Gelukt is het helaas nog niet. Ik heb echt veeeeel te weinig tijd en moet veel dingen waar ik veel zin in had skippen. Toch kan ik ook echt niet wachten tot het einde van Nieuw Zeeland, want dit betekend op naar Australië, op naar papa, mama en Karlijn!!! Wat wat mij betreft na 7 maanden ook wel weer een keer mag gebeuren! Nog precies 10 dagen dus, en ik ga nu proberen een plan te maken waar ik morgen heen ga. Is het het noorden of is het het zuiden... We zullen zien!