Queenstown

Eindelijk weer een blog, ik weet dat het echt veeel en veel te lang geleden is. De titel geeft hier voor een deel al een verklaring voor, er was even een dalletje waardoor ik niet echt zin had om een blog te schrijven. Dit is gelukkig al lang weer goed, maar daardoor was het wel al zo lang geleden dat het zo'n grote lap tekst zou worden dat ik geen zin had het te schrijven. Hierdoor bleef ik het maar uitstellen, werd het dus nog meer dus stelde ik het nog maar verder uit... Het begin was wel al lang af, dit is waarom ik besloten heb het in 2en te splitsen. Hier dus deel 1 en deel 2 komt later deze week. We beginnen met de pieken :)

Zoals ik in m'n laatste blog vertelde ging ik dus de Tongariro Crossing lopen en dat was geweldig! Om kwart over 7 werden we met een bus aan het begin van de wandeling afgezet. Het nadeel van de eerste dag goed weer na een hele week slecht weer was alleen wel dat alle mensen die zich die week opgespaard hadden zich tegelijk op de wandeling stortten, dus alleen waren we zeker niet! Na nog een veiligheidspraatje over wat te doen bij een vulkaanuitbarsting (de vulkaan waar we overheen liepen was het afgelopen jaar al 2x uitgebarsten...) konden we vertrekken.
Toen we begonnen hadden we prima zicht en we liepen al snel door een soort maanlandschap, heel mooi. Daarna begonnen we aan de stairways to hell, de naam spreekt denk ik wel voor zich, trappen die maar door en door gingen.
Hoe hoger we kwamen hoe meer we ook in de mist terecht kwamen en al snel zagen we geen hand meer voor ogen. Dat was niet de bedoeling! Het zou een lekker zonnige dag worden...
Op een gegeven moment, nadat we de Mount Doom van Lord of the Rings al gepasseerd waren, kwamen we bij een punt waar de afslag was naar de top van de Tongariro, wat verder niet bij de route hoorde. We besloten deze top er maar bij te pakken in de hoop hier wat beter zicht te hebben (jaja een tocht waar 8 uur voor staat was nog niet genoeg, daar plakten we mooi nog even 2 uur aan vast). 
Heel veel toegevoegd heeft deze top alleen niet, want we zagen echt helemaal niks. Ook niet of we nou al op de top stonden of niet. Een paar keer dachten we dat we er waren maar dan hoorden we van anderen dat we nog verder moesten voor de top, want we konden gewoon echt de berg niet zien door de mist.
Eenmaal op de echte top aangekomen even genoten van het mooie uitzicht maar niet heus en weer op naar beneden.
En toen ineens, halverwege de terugweg, BAM, was daar ineens een meer! Vlak voor ons begon het dus open te trekken en ineens konden we zien waar we liepen. Het trok weer even dicht dus we dachten al dat dat alles was, maar daarna trok het weer open en konden we zien waar we waren. En wauw, wat was dat onwerkelijk mooi! Uitzicht op 4 felblauwe meren, een knalrode krater en een andere nog rokende krater.
Het extra topje heeft qua uitzicht dus niet veel toegevoegd, maar ik ben echt superblij dat we het toch gedaan hadden want anders zouden we de meren al gepasseerd zijn voor het opengetrokken was, en dit was toch echt het hoogtepunt van de tocht!
Na dit stuk moesten we weer een berg op en daarna veranderde het landschap weer volkomen. Nu hadden we heel mooi uitzicht over het hele dal voor ons met 2 hele mooie grote meren. Helaas lag er nu wel een uren durende afdaling op ons te wachten. Dit ging echt maar door, en ik heb echt geen zwakke knieën maar zelfs die van mij hadden het op een gegeven moment echt gehad. Op een gegeven moment veranderde het landschap weer en nu liepen we door de bossen. We dachten er bijna te zijn maar toen kwamen we bij een stuk waar het pad door een Lahar verwoest was dus moesten we anders lopen. Maaaar uiteindelijk kwamen we dan aan bij het eindpunt waar we mooi op tijd waren voor de half 5 pick up. Al met al echt een ge-wel-dig mooie tocht en zeker een paar dagen wachten waard!

De dag erna vertrokken we naar Wellington. Onderweg nog een tussenstop voor een rubberlaarzengooi competitie op het officiele rubberlaarzengooiveld van Nieuw Zeeland, waar ook echte competities worden gehouden... Gekke kiwi's!
Rond half 4 kwamen we aan in Wellington en aangezien ik de dag erna om half 7 al weer zou vertrekken waren dit de enige uren die ik had dus deze besloot ik maar goed te benutten.
Eerst samen met een ander meisje naar Te Papa geweest, het Nationale Museum van Nieuw Zeeland. Jaja, Ymke en zomaar vrijwillig naar een museum... Oké ik zal maar niet doen alsof ik ineens geïnteresseerd ben in kunst, het was gratis en ik had gehoord dat er een aardbevingsimulator was, dus dat leek me wel grappig. Stelde uiteindelijk niet zoveel voor dus binnen een uurtje stonden we weer buiten. Toen nog even een rondje gelopen door de stad, en ook de middag was alweer voorbij.

's Avonds besloten we naar de Victoria Lookout te gaan, een uitzichtpunt boven op een berg vlak naast de stad. Nou dit viel nog wel even tegen. Het was maar iets meer dan een uur lopen, maar het was veel steiler dan we verwacht hadden. Normaal gesproken was het echt geen probleem geweest maar we merkten dat onze knieën en spieren er na de dag ervoor toch niet zo'n zin in hadden. Het uitzichtpunt zelf was wel mooi en uiteindelijk hebben we maar terug naar de stad gelift om onze knieën de afdaling te besparen. Al met al heb ik denk ik dus toch nog wel de belangrijkste dingen van Wellington gezien!

De dag erna moesten we om 7 uur 's Ochtends ingecheckt zijn bij de Ferry die ons naar het Zuidereiland zou brengen. Deze had alleen heel erg vertraging waardoor het nog heel spannend werd of ik mijn bus naar Christchurch zou halen. Maar dit is uiteindelijk toch nog gelukt! Ik zou namelijk niet meer meegaan met mijn andere bus om het zuidereiland rond te trekken, maar heb besloten rechtstreeks naar Queenstown te gaan om hier opzoek te gaan naar werk.

Van Christchurch zelf heb ik niet veel gezien, behalve dan hoeveel een aardbeving een stad kan verwoesten, mijn god echt alles ligt daar in puin...
Verder heb ik er lekker veel met al mijn tassen rondgesjouwd, want mijn hostel lag natuurlijk aan de andere kant van de stad dan de bushalte, dus 's avonds kon ik dat hele eind lopen, en 3 keer raden, joehoe de ochtend erop kon ik weer terug! 
Op naar Queenstown!

Ik was tot nu toe nooit echt van plan om al zo vroeg op naar Queenstown te gaan, maar ik wist dat ik tijdens mijn cursus wilde werken, en ik hoorde van iedereen dat het zo moeilijk was om werk te vinden, al helemaal als ik na oud en nieuw zou komen omdat dan het hoogseizoen voorbij is.
Dit is waarom ik dus uiteindelijk besloot al eerder naar Queenstown te gaan. 

Onderweg in de bus begon het al een beetje te kriebelen. Was dit wel een goede keus? Tot nu toe was 2 dagen ongeveer het langste dat ik ergens geweest ben, en nu zou ik ineens weken vast zitten op dezelfde plek. In Australië had ik een periode dat ik hier juist heel erg behoefte aan had, maar dit was helemaal weg.

Aangekomen in Queenstown eerst een dag door de stad rondgelopen om een hostel te vinden om voor accommodatie te kunnen werken zodat ik niet zou hoeven betalen, al met al zonder resultaat. Betalen dus.
De dag erna heb ik ongeveer 2 uur rondgelopen om mijn cv rond te brengen bij voornamelijk restaurants. Hierna had ik t alweer gehad, maar ik had wel een aantal trials staan voor de rest van de week, de eerste die avond!

Dit was in een heel chique vis restaurant, waar echt alles op de millimeter precies kwam en je echt ja chef, nee chef moest zeggen en dat soort dingen. De trial ging opzich goed, maar toch hoopte ik stiekem dat ik niet aangenomen zou worden want t was niet helemaal mijn plek, zo'n chique bende! (Uiteindelijk werd ik wel aangenomen maar toen had ik gelukkig al wat anders gevonden).

Toen ik even terug was in het hostel kwam ik ineens iemand tegen die iemand zocht voor de Routeburn track de dag erna. Hij zou hem gaan lopen met zijn vriendin, maar die was door haar enkel gegaan en je kunt het geld voor de hutten niet terugkrijgen. In Nieuw Zeeland heb je een aantal Great Walks, dit zijn super mooie trektochten maar die moet je wel al heel ver van te voren boeken aangezien er maar een gelimiteerd aantal mensen per dag toegelaten wordt en de hutten anders volzitten. Eigenlijk had ik dus echt geluk omdat het heel ver volzit, maarja, ik zou naar werk gaan zoeken... Ik zei dus nee omdat ik werk moest zoeken maar omdat het toch wel een beetje kriebelde vroeg ik voor de zekerheid toch maar zijn nummer. In totaal had ik geloof ik nog geen 5 minuten nodig om toch maar te bellen, de dag erna zou ik dus op pad gaan!
Het was super chil want normaal ben je zo'n 150 dollar kwijt aan alleen al de bus naar het begin en van het eind van de tocht, maar hij had een auto om erheen te rijden en zijn vriendin pikte ons ook aan het einde van de tocht weer op! 
Met een behoorlijk zware rugzak gingen we de dag erna dus op pad. De hutten hier zijn namelijk anders dan die in Europa, op een matras na is echt niks inbegrepen. Al het eten, gas, kookspullen en een slaapzak moet je dus zelf meesjouwen... en daar betaal je dan 54 dollar voor, voor helemaal niks! Maarja, het was het toch weer waard.
De eerste dag was vrij simpel, maar iets van 3 uurtjes maar wel heel mooi! 's Avonds hebben we met de halve hut samen zitten ezelen, maar dan met lepels. Vechten om lepels dus!

De 2e dag was het langste, en echt waanzinnig mooi! Halverwege nog een extra topje gedaan, ietsie stijler dan verwacht maar het toch waard. Bovenop had je namelijk uitzicht helemaal tot aan de zee! Terug van het topje lekker gelunched en weer verder de berg opsjouwen. En toen bovenop konden we de hut al zien, gelegen aan een echt super mooi meer. Na nog een aantal uurtjes afdalen kwamen we aan. Al met al hadden we echt super veel geluk met het weer, het is namelijk in Fjordland en dit staat erom bekend dat het er altijd regent, en er was ook enorm veel regen voorspelt voor deze dagen maar alleen op de laatste dag hadden we wat regen! Deze 2e dag hadden we dus helemaal geen regen, en toen we aankwamen bij de hut en dus ook het meer scheen de zon zelfs de rest van de dag dus dit was een heerlijke namiddag :)

De dag erna de laatste paar uurtjes en toen zat het er alweer op. Nog een nachtje doorbrengen in Te Anau, en weer terug naar Queenstown waar de zoektocht naar werk weer verder ging. Dit is waar ik dit blog eindig. Ik ga proberen morgen deel 2 te schrijven, waar het even bergafwaards ging, maar daarna gelukkig weer bergje op. En ik zeg proberen, want ik kom er net achter dat ik geloof ik m'n oplader van m'n Ipad in m'n vorige hostel heb laten liggen... Ik leer het echt nooit...